رابطه گردش شغلی با عملکرد کارکنان واحد بهداشت محیط مراکز بهداشت تابعه دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی

سابقه و هدف: یکی از روشهای آموزش ضمن خدمت و توسعه منابع انسانی، گردش شغلی می باشد که در سازمانهای بهداشتی و درمانی ایران کمتر مورد توجه و مطالعه قرار گرفته است. این مطالعه با هدف تعیین رابطه گردش شغلی با عملکرد کارکنان بهداشت محیط مراکز بهداشت تابعه دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در شش ماه اول سال 1390 انجام گرفت. مواد و روشها: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی بود و در سه مرکز بهداشت شمال، شمال غرب و شرق تهران انجام گرفت. جامعه پژوهش شامل 42 نفر از کارکنان بهداشت محیط مراکز بهداشت مورد مطالعه بود که از کل جامعه 76 نفره به طور تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها فرم جمع آوری اطلاعات بود و جهت ارزشیابی عملکرد از آمار تفضیلی ماهیانه کارکنان (مؤلفه های تعداد بازدید، تعزیرات، پیشنهاد تعطیل، اصناف بهداشتی شده، آموزش گروهی، سنجش کلرید و ید و نمونه برداری آب) استفاده شد. در ادامه، داده ها با استفاده از روشهای آماری توصیفی و استنباطی، آزمونهای من ویتنی و همبستگی اسپیرمن در نرم افزار spss مورد تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: عملکرد کارکنانی که به تازگی گردش شغلی داشتند و کارکنانی که نداشتند به ترتیب 9/18±13/87 و 6/22± 73/82 از صد امتیاز به دست آمد و مشاهده شد که بین گردش شغلی و عملکرد کارکنان بهداشت محیط مراکز بهداشت مورد مطالعه ارتباط معنی داری وجود ندارد (178/0 =p). این عدم ارتباط معنی دار بین گردش شغلی و مؤلفه های عملکرد نیز حاکم بود. نتیجه گیری: احتمالاً گردش شغلی مستقل از عملکرد کارکنان بهداشت محیط می باشد که با توجه به اهمیت عملکرد کارکنان بررسی سایر عوامل را توجیه می نماید.